Ҡарға менән Һайыҫҡан

 

 

 

 (Әкиәт)

 

 

 

 

 

   

   Борон-борон заманда ауыл ситендәге шырлыҡ туғайҙа ҡарға менән һайыҫҡан йәшәгән. Һайыҫҡан кетәктән йомортҡа ташып дуҫын һыйлаған. Ҡарға бәпкә урлап һайыҫҡанды ҡунаҡ иткән. Берҙән-бер көндө, ауыл араһында күп йөрөргә яратҡан, ҡыҙыҡһыныусан һайыҫҡан, бер малайҙың ап-аҡ ҡына шәкәр кимереп ултырыуын күреп: «Нимә ул?»— тип һораған. «Шәкәр», — тигән малай, хатта уға ла бүлеп биргән. Һайыҫҡан шәкәрҙе тәмләп ҡараған да дуҫын да һыйламаҡсы булған был тәмле ризыҡ менән. Тик әҙерәк осоп бара ла тәмләп ҡарағыһы килеп китә икән. Әҙләп кенә кимерһә лә, кимерә торғас бөткән дә ҡуйған шәкәре. Шулай ҙа, ҡарғаға ҡайтып: «Шәкәр ап-аҡ», — тип хәбәр һалған. Шәкәрҙе ғүмерҙә лә күрмәгән ҡарға: «Юҡ, ҡар аҡ», — тигән. «Шәкәр аҡ!» — тип һүҙен бирмәгән, күреп кенә түгел, тәмләп тә ҡараған һайыҫҡан. «Ҡар!» — тип еңешкән ҡарға. Шулай итеп бәхәсләшә торғас талашып киткәндәр. Шунан башлап «Шәкәр аҡ!» — тип еңешкән һайыҫҡан шыҡырыҡлай, уға һүҙен бирмәгән ҡарға ҡарҡылдай. Бербереһен аңлап, уртаҡ һүҙгә килә алмағас, дуҫлыҡ та бөткән, икеһе ике яҡҡа осоп та киткән.

 

 

 

 

 

Рәмилә СОЛТАНОВА. Ейәнсура районы Иҫәнғол ауылы.

Рәссам Азамат ҒАРИПОВ