Сүллек карабы

Зөбәйҙә Исламова

СҮЛЛЕК КАРАБЫ

Көнсығышта, бик алыҫта,

Сүллектә йәшәй дөйә,

Унда тора эҫе селлә —

Ҡояштан үлән көйә.

Ә дөйә һис аптырамай,

Ҡурҡмай сағыу ҡояштан,

Табаны ла бешмәй ҡомдан

Гүйә, уйылған таштан.

Һағыҙын сәйнәй-сәйнәй,

Ал телен шарҙай өрә,

Абай булмаһаң әгәр,

Төкөрә лә — көлдөрә.

Үркәсенә йөкмәп алып

Ташый йөк-йөк сумаҙан.

Аҙаштырмай барып етә,

Уйнаһа ла ҡом-туҙан.

Каруандарҙа дөйә—

"Йөҙә” һыуһыҙ араны.

Сыҙамлы ла, ғәйрәт көслө —

Ул сүллектең карабы!