Онотто

Фәүзиә РӘХИМҒОЛОВА

ОНОТТО

Вил ҡысҡырып илап тора,—

Ниндәй хәлгә тарыған?

Ауыҙын асҡан ботинкаһы,

Ботинкаһы арыған!

Килде лә етте йүгереп

Һигеҙ йәшлек ағаһы.

"Кәрәк, — ти ул, — ботинкаңа

Өс-дүрт ҡаҙаҡ ҡағаһы”.

Туҡ-туҡ, туҡ-туҡ...

Бына булды!

Йомдо ауыҙын тәки.

Ҡустыһының йөҙө балҡый,

Ағаһы көлә:

"Мә, кей!”

Сапты ла китте шул саҡ Вил,

Атланып таяҡ атҡа!

Онотто ул ағаһына