Серәкәй

Серәкәй 

Сәпәкәй итә, тиһәм,

Серле бер көйгә иркәм,

Таң менән эшен ҡуйып,

Серәкәй ҡыуа икән.

Эй, серәкәй, серлекәй,

Серле итеп серелдәй.

Һалҡындан ҡурҡа микән,

Өйҙән сыҡҡыһы килмәй.

– Ниңә ҡыуаһың уны?

Бүлмәң бит, – тимен, – иркен.

– Семетеп уятты, – тип

Бәләһен һала иркәм.