БЕҘ

На свете нет людей бесслезней,
Надменнее и проще нас.
Анна Ахматова
Тәкәббер үә ғорур инек беҙ.
Донъялыҡты, тинлек, тинек беҙ.
Көйәҙләнеп ал таң нурына,
Текә баҫып көнгә индек беҙ.
Ах, донъяһы икән, донъяһы!
Кәкре-бөкрө икән мөрйәһе.
Ҡалтыр-ҡолтор саба арбаһы,
Даңғыр-доңғор килә әрйәһе!
Ал таңдарҙы күҙҙән юйҙык беҙ.
Төҙ атлауҙан инде туйҙык беҙ.
«Өлөш йолҡоу», «көрәш» тигән буш
Маҡсаттарҙы ситкә ҡуйҙык беҙ.
Тик ҡуйманык Ватан һөйөүҙе,
Уның өсөн әрнеп-көйөүҙе,
Мең иләктән үткән хаҡлыҡты
Килеләрҙә ҡабат төйөүҙе.
Булмыштарҙы йотор һаҙ кисеп,
Күҙ-йәш, зарҙан инде ваз кисеп,
Ҡараңғылыҡ быуған баҙ эсен
Яҡтыртырлых моңдан наҙ эсеп,
Мейеләрҙе ҡат-ҡат ҡырҡҡыслап,
Яңы фекер унда тыңҡыслап,
Ваҡ-төйәкте ҡыуып ҡырғыслап,
Изге хәреф йәндә һыҙғыслап, —
Аяулы үә ғорур булдыҡ беҙ,
Донъялыҡҡа зарур булдыҡ беҙ.
Әҫәрләнеп ал таң нурына,
Текә баҫып торор булдыҡ беҙ.
1997