ҺУНАР

Бүре өйөрөнөң айға ҡарап
Олоғанын улар көтмәҫтәр.
Көндөҙгөләй яҡты ошо төндә
Ҡуптарылыр оло бер мәхшәр.
Дала буйлап сабыр асырғанып
Һунар тынын тойған бүреләр.
Алыҫҡараҡ оя эргәһенән!
Көсөктәре ҡала – тереләр.
Бына саба улар, бына саба
Төнгө ауыл һырты буйлатып.
Ҡыйҡыу-һөрән һалып
Һунар килә,
Суҡмар оса һауа шыйлатып...
Суҡмарҙарын ҡандан таҙартырҙар
Тағы “һайт”лап бүре ҡыуырға.
...Йә, ниңә һуң, шағир, 
Һиңә тағы
Ул һунарҙың тынын тойорға?
Йә, ниңә һуң, шағир, һиңә тағы 
Суҡмар тауышынан тайшаныу?
Һунар табышына әйләндеңме,
Ауырмы ни шуға ышаныу?
Донъя әүернәһе хикмәттәре
Бөтмәгәнме әле асылып?
Йөрәгеңде ҡабат ярып үтә
Заман һунарының асылы...
Һунар бара, һунар!
Ерең, иркең,
Телең, динең – 
Барыһы бизмәндә.
Меңйыллыҡтар үҫкән үҙлегеңде
Ҡыйып үтмәкселәр бер мәлдә.
Шулай уҡмы заман суҡмарынан
Һиңә телһеҙ, өнһөҙ ауаһы?
Китә ҡалһаң, шағир, Ерең иңрәр,
Йән тетрәтер күктәр ауазы!
...Һунарсылар белмәҫ ғәмәлдәр бар
Ғаләм тигән бөйөк яланда.
Халыҡ йөрәгенә йығылдың һин, 
Уяуһың һин, шағир, һаман да.