Хәтирәләр урманына

Хәтирәләр урманына 
Инде ҡыҙ-ҡатын йәне.
Бер ҡараһаң, боҙ йәне лә, 
Бер ҡараһаң, ҡуҙ йәне. 
Тәлгәштәрен тирәләр 
Хикмәтле хәтирәләр: 
Үткән түгел, киләсәкте 
«Иҫенә» төшөрәләр. 
Аң-аҡылың аша үтә 
Ниндәй аят, сүрәләр?
Аҙнабикә йәнен ялмай 
Күрәҙә-хәтирәләр. 
Аҙнабикә — ете көн, 
Ете быуын — бер үк ҡан,
Ете ырыу — бер үк ҡаң, 
Ете ҡат күк өҫтө — заң,
Ете ҡат ер аҫты — йылан,
Ете йондоҙ — Етегән
Ете төҫтә бейегән 
Дәүерҙәрҙән үтте ул — 
Ҡайҙа килеп етте ул?
Ете... Ете... Ете... 
...Аҙнабикә асты күңел күҙен.
Таныш түгел уға был дәүер.
Һауаларҙы һөрөм баҫҡан, ана, 
Төҫһөҙләнеп ҡалған йәшел ер. 
Үҙйөрөшлө арбалары! Абау! 
Йыһандарҙа — мәғлүмәти дау. 
Әммә таныш телмәр ҡолаҡ имләй — 
Шөкөр, Башҡорт иле имен-һау. 
Ә башҡорттоң күңеле бөтөнмө һуң?
Йәшәйме Рух ирке халыҡта?
Азатмы ул — урмандағы кейек,
Күктәге ҡош, һыуҙа балыҡтай?
Донъяла һис бөтмәҫ һуғыш бара:
Яғалаша Ҡара менән Аҡ,
Даулаша гел Яуыз менән Изге,
Низағлаша нахаҡ менән хаҡ.
Башҡорт иле, шөкөр, именлектә.
Яр башында — һыбай баһадир.
Салауат тиҙәр үҙен. 
Был мөхиткә,
Бағымсылай, әйҙә, баһа бир: 
«Салауат» тигән исем бик таралған, 
Ә замана — аҡтан, ҡаранан.
Йәйғор төҫөндәге оло был һүҙ 
Ошо  илде ҡалған аралап
Һуғыш-янъял, емереү-төңөлөүҙән...
Был һүҙ үҙе — йәнгә дауалыр.
Хоҙай ҡаршыһында ярлыҡаусы,
Таҙартыусы изге доғалыр...
Шулай фекер итте Аҙнабикә,
Ят дәүергә килеп юлығып.
Ә шулай ҙа, кем һуң — Салауат, тип 
Һорау ҡуйҙы тағы ҡыҙығып.