Мәсьәләнең кәрәген бирәм

Мәсьәләнең кәрәген бирәм

(Хикәйә)

Ишек алдында дыу килеп уйнап йөрөгәндә Асман янына күрше бабай килеп туҡтаны. Бабай Себер тигән алыҫ-алыҫ яҡта эшләй, шуға йәй — бер, ҡыш йәнә бер генә ҡайтып китә. Ҡайтҡан һайын малай янына килә лә:

— У-у-у, ҡайһылай үҫеп киткәнһе-ең, — тип аптырап ҡарап тора. — Исемеңде онотам да ҡуямсы.

— Асман да инде.

— Әй, шулай бит әле. Нисә йәш булып китте инде?

— Бына ошолай, — тип Асман өс бармағын күрһәтте.

— Ҡыш ҡайтҡанда ла шунса күрһәтә инең, әле лә шул тиклем. Әллә һанай белмәйһең инде.

— Беләмсе. Һин ҡыш ҡайтҡанда миңә бәләкәс өс йәш ине, хәҙер ҙур өс йәш. Тиҙҙән дүрт йәш тула, бәлки, мәктәпкә лә барырмын әле, — тип ебәрҙе кескәй күрше.

Ысынлап та, шул тиклем мәктәпкә йөрөгөһө килә малайҙың. Ана, апайҙары уҡый ҙа белә, бик аҡыллы нәмәләр тураһында һөйләшә. Мәсьәлә тигән нәмә менән нисегерәк ваш ваталар улар.

— Ах-ах-ах, ә мәктәптә нишләргә уйлайһың?

— Мәсәләнең кәрәген бирәм, — тине Асман. — Апайымдарға бәйләнеп илатмаһын.