Йәшел ҡуян

 

 

Азалия бөгөн балалар баҡсаһына барманы. Иртән торһа, тәненә ҡыҙыл таптар сығып бөткән. Әсәһе өйгә табип саҡыртты. Аҡ халат кейгән врач апай ҡыҙҙың һыу сәсәге (ветрянка) менән сирләгәнен әйтте. Ҡысытҡан урынына йәшел дарыу һөртөргә ҡушты. Әсәһе табипты оҙатып өйгә инһә, ни күрһен! Ҡыҙы аҡ ҡуянын ҡыҙылға буяған.
- Ҡуяныма минең ауырыуым йоҡҡан, уға һыу сәскәһе сыҡҡан, - тине аҡланып ҡыҙ.
- Һыу сәскәһе түгел, ә һыу сәсәге, - тип көлдө әсәһе, ҡыҙының тәненә йәшел төҫтәге шыйыҡса (зеленка) һөртә-һөртә.
Азалия көҙгөлә үҙен күрҙе лә илап ебәрҙе:
- Хәҙер мине бер кем дә танымаясаҡ. Япраҡҡа оҡшап ҡалдым...
- Борсолма, йыуһаң бөтә бит ул! Аҙаҡ урыныңда йөйҙәр ҙә ҡалмаҫ. Шаҙра булғың килмәйҙер бит, - тигәс, ҡыҙ тынысланып ҡуйҙы. Унан, әсәһе икенсе бүлмәгә сығыу менән, ҡуянын да йәшелгә буяй һалды. Ҡуяндың да шаҙра булғыһы килмәҫ бит инде.