СЫСҠАН менән ТӨЛКӨ

СЫСҠАН менән ТӨЛКӨ

(чукот халыҡ әкиәте)

Йәшәгән, ти тундрала бәләкәй генә сысҡан. Бер ваҡыт ул усаҡ өҫтөндә сәй ҡайнатып, төлкөнө ҡунаҡҡа көткән.

Төлкө килгәс:

— Килдеңме! —тип һораған.

— Эйе! Әйҙә сәй ҡайнағансы уйнап алайыҡ! —тигән төлкө.

— Юҡ, көтөп тор аҙыраҡ, тәүҙә сәй эсәйек! — тигән сысҡан.

Төлкө асыуланып кире китергә булған. Сысҡан төлкөнөң ҡайтып китеүенән ҡурҡып ризалашҡан.

— Ниндәй уйын уйнайбыҙ? — тип һораған сысҡан.

— Әйҙә һикерәбеҙ.

Һикерә башлағандар. Төлкө бейегерәк һикергән. Сысҡан отолған.

Сысҡан:

— Әйҙә хәҙер йәшенмәк уйнайыҡ — кем кемде таба шул еңә! тигән.

Кем беренсе булып йәшеренә тип, бик оҙаҡ бәхәсләшкәндәр. Төлкө сысҡандан өҫтөнлөк алған.

Йәшеренгәс, төлкө, йөнтәҫ ҡойроғон тышта ҡалдырған. Сысҡан төлкөнө ҡойроғонан тартып сығарған. Ә шунан инде сысҡан ҡасҡан. Төлкө уны ярты көн эҙләп, табалмағас, сысҡанға:

— Һин миңә тауыш булһа ла бир! — тигән.

Сысҡан шунда уҡ:

— Мин бында! — тип яуаплаған.

Төлкө тауыш килгән яҡҡа ташланһа, ә сысҡан юҡ. Шулай итеп сысҡан: "Мин бында!” — тип, бер урындан икенсе урынға күсеп йөрөгән. Ә төлкө иһә, тағы ярты көн сысҡанды баҫтырған. Ул ауыр тын алып усаҡ алдына саҡ барып йығылған.

— Сыҡ, һин еңдең! — тигән төлкө сысҡанға. Әйҙә сәй эсәйек!

Ҡараһалар — сәй әллә ҡасан инде ҡайнап бөткән.

Зөбәйҙә ИСЛАМОВА тәржемәһе.