Күгәрсен бүләге

(Мадъяр халыҡ әкиәте)

Бәләкәй генә бер ауылда Кижаван исемле крәҫтиән йәшәгән. Ул бик ярлы икән, хатта туғандары ла булмаған. Әммә бөтә урман йәнлектәре, ҡоштары менән дуҫ икән, ти.

Бер ваҡыт ул ныҡ асыҡҡан, әммә өйөндә ашарға ҡалмаған. Кижаван урманға киткән. Ҡапыл:

— Миңә ярҙам итсе! — тигәнде ишеткән. Әйләнеп ҡараһа, юлда күгәрсенде күреп ҡала.

— Оса алмайым, мине ҡотҡар әле! — тип үтенгән ялбарыулы тауыш менән ҡош.

Кижаванға яҡлауһыҙ ҡалған күгәрсен йәл булып киткән. Уны күтәреп, өйөнә атлаған.

— Һауыҡҡанға тиклем миндә йәшәрһең. Әммә һине ашатырға бер нәмәм дә юҡ шул, — тип ҡайғырған ул.

— Борсолма, — тип йыуатҡан күгәрсен. Урманда ҙур манго ағасы үҫә. Уның ҡыуышында дөгө ярмаһы ята. Барып шул дөгөнө ал.

Кижаван манго ағасы табып, ҡыуышына күҙ һалған. Унда услап дөгө ятҡанын, ә тирә-яғы ҡиммәтле таштарҙан балҡып торғанын күргән.

Ул дөгөнө генә алған да, ауылға ҡайтҡан. Тупһаһында икенсе күгәрсенде күргән. Ҡоштар ҡыуанышып гөрөлдәгән. Кижаван уларға бөтә дөгөнө лә биргән.

— Нишләп үҙеңә дөгө ҡалдырманың? — ип һораған күгәрсен.

— Мин түҙермен әле, — тип тыныс ҡына яуаплаған крәҫтиән.

Икенсе күгәрсен өйҙән осоп сығып киткән дә, оҙаҡламай, суҡышына нимәлер элеп, кире әйләнеп килгән. Был алтын йөҙөк булып сыҡҡан.

— Ошо йөҙөктө ал. Ҡулыңдан сисмәһәң, ни теләһәң дә ҡабул булыр, — тигән күгәрсен.

— Миңә икмәк менән һөт булһа, еткән, башҡаһы кәрәкмәй, — тип рәхмәтен белдергән ҡошҡа Кижаван.

Әйтеп бөтөп тә өлгөрмәгән, өҫтәлендә икмәк менән һөтлө сынаяҡ барлыҡҡа килгән.

Шул ваҡыттан алып Кижаван бәхетле йәшәй, ти. Нимә кәрәк, барыһын да уға күгәрсен дуҫының бүләге — йөҙөк биреп тора икән.


Миңлегөл ТАЙСИНА тәржемәһе.
Рәссам Әлфиә ШАФИҠОВА