Әбей, бабай һәм ҡамыр

Әбей, бабай һәм ҡамыр

Әбей ҡамыр ултыртҡан,

Ултыртҡан да онотҡан.

Ҡабарған ҡамыр туптай,

Ҡабарған ҙур болоттай.

Ҡабарғас ҡамыр тауҙай,

Илай, аптырай бабай.

Ҡабара бара ҡамыр,

Ҡабара ла ҡабара —

Һалыу кәрәк табаға.

Ҡабарһа былай ҡамыр,

Бабай бәләгә тарыр.

Түҙмәгән ҡамыр, ташып

Сыҡҡан күнәктән ашып.

Бабай, ситкә янтайып,

Иҙәнгә ауған, тайып.

Ҡамырлы ике ҡулы,

Һаҡалын тырнай һулы.

Танау — ҡамыр, бите — ҡамыр,

Абау! Уны кем таныр?

Ауылға эңер төшкәс,

Һөйләшеп, һүҙе бөткәс,

Әбей ҡайтып ингән, ти.

Ҡабыр батырын күреп

Һыны ҡатып көлгән, ти.

Ҙур ағас көрәк менән

Ҡатҡан ҡамырҙы ҡырып,

Йыуындырған бабайҙы

Һыулы мискәгә тығып.

Шунан инде икәүләп,

Һөйөп-һөйөп, иркәләп,

Асыуланған ҡамырҙы

Тултырғандар күнәккә.

Хәҙер, дуҫтар, бергәләп

Була инде көлһәк тә.