Ҡорама күлдәк

(Әкиәт)

Көҙһылыу апай ҡыҙҙарының йәйге кейемдәрен алмаштырырға булған. Аҡһылыу, Миләүшә, Гөлйемеш, Баллыҡай, Ҡәҙерһеҙгә күлдәклек туҡыма алырға баҙарға барған. Аҡһылыуға ҡарҙай селт аҡ ерлеккә ҡара борсаҡ төшкәнен һайлаған.

– Беҙгә лә шундай төҫтәге күлдәк тегеп кейҙер, – тип еңмешләнгән, ти, Баллыҡай

менән Миләүшә.

– Суҡлы һырғаларын ул һәр кемгә өләшә. Йомарт булғанға ла йөрәге алтындай саф, ап-аҡ күлдәк уға килешә. Үлсәп кенә алғас, ундай туҡымам бөттө шул, – тигән әсә.

Миләүшәгә ҡыҙғылт һары туҡыма тәтегән икән.

– Уға бөтәбеҙҙән дә күберәк туҡыма һатып алдыңмы? Етмәһә, һары гәрәбәләрҙән муйынса ла таҡҡанһың, – тип ризаһыҙлығын белдергән Баллыҡай.

– Миләүшә бөтәгеҙҙән дә оҙонораҡ. Табип ҡыҙым үтә лә һылыу. Етмәһә, кешеләрҙе дауалай. Сасҡау һыуыҡта ҡоштарҙы ашата. Ул урман күрке булырға тейеш, – тип яуаплаған Көҙһылыу апай.

Баллыҡайға ҡыҙылдан күлдәк теккән дә өҫтөнә тәмле хушбуй бөрккән.

– Миңә хушбуйыңды йәлләнең, – тип үпкәләгән Аҡһылыу.

– Хуш еҫендә лә инде уның ҡөҙрәте. Миләүшә ҡыҙым кеүек, ул да – табип. Баллы балан емештәрен ашамаған кеше юҡ. Әҙәмдәрҙе дауалап ҡына ҡалмай, турғай-сәпсектәрҙе лә Уралымда ҡышлата, – тип аңлатҡан Көҙһылыу апай.

Ҡара-көрән күлдәген кейеп, ҡыуаныстан Гөлйемеш итәктәрен йәйелтеп өйөрөлгән.

Баллыҡай менән Миләүшә генә ирендәрен бүлтәйтеп:

– Маҡтансыҡ! Маҡтансыҡтың итәге асыҡ! – тип үртәгән. Тегеһе сикәләрен ҡыҙартып:

– Витаминдар келәтемен. Табипмын. Һәр саҡ шатмын, – тип сәпәкәй иткән, ти.

– Ҡәҙерһеҙгә күлдәклек туҡыма ҡалманымы ни? Яланғас йөрөһөн, әйҙә. Уның емеше бүрегә генә килешмәһә, башҡа берәү ҙә яратмай, – тип сәрелдәшкән ҡыҙҙар.

– Аҡсаң етмәнеме?

Әсә «эйе» тигәнде аңлатып, башын ғына ҡаҡҡан.

– Һәр берегеҙҙән артып ҡалған туҡыманан тегермен инде, – тигән Көҙһылыу апай көрһөнөп.

Әсә төн йоҡоһон ҡалдырып, ваҡ киҫәктәрҙе ялғап, күлдәк теккән.

Ҡәҙерһеҙгә кейҙереп ҡараған икән, барыһы ла хайран ҡалып, ҡысҡырып ебәргән, ти. Ҡыҙыл, һары, йәшел, ҡыҙғылт-һары, һоро,

күк, шәмәхә, зәңгәрһыу – төҫтәрҙең ниндәйе генә юҡ! Туғандары ҡорамаларҙың төҫтәрен һанай, тик теүәл һанын әйтә алмай

икән.

– Емештәре берәүгә лә кәрәкмәй. Хатта ҡоштар ҙа ашамай. Ҡәҙерһеҙ! Шулай булһа ла, уны бөтәбеҙҙән дә нығыраҡ яратаһың. Күлдәге барыбыҙҙыҡынан да матурыраҡ, – тип үпкәләгән Аҡһылыу, Баллыҡай, Миләүшә, Гөлйемеш.

– Ҡалдыҡ ҡорамаларҙан ғына ҡораным бит, ҡыҙҙарым. Туғанығыҙҙан шуны ла йәлләйһегеҙме? – тип илаған әсә.

Көҙһылыу апайҙың ҡап-ҡара сәстәре шунда уҡ һарғайған һәм ҡойола башлаған. Ниңә, тип уйлайһығыҙ?