ЙЫРСЫ

Күҙҙәренән йәштәр эркелде лә
Сикәһендә бүртте ҡан тамыры.
Юғары бер татлы көсөргәнеш
Биләп алды аңын.
Йән татыры 
Йыуылып-йыуылып аҡты биттәренән...
Гүйә, шул саҡ Ғайса үҙе баҡты
Ҡаҙаҡланып ҡалған ҡаҡ тәренән
Булмышына...
Эйе, йырланы ул.
Моң даръяһы ташты,
Ярҙан ашты.
Иң-иң нескә тулҡын көйләнеше
Күңелемдең ситлектәрен асты.
Һыҙландырҙы
Ул моң йөрәгемде,
Алып осто уны бейеклеккә.
Күрәм шул саҡ:
Берҙәй тигеҙ үлсәм —
Түбәнлеккә унда, бөйөклөккә.
Әҙәм йәнкәйҙәре — ҡурсаҡ ҡына
Күренмәҫ еп таҡҡан бармаҡтарҙа.
Һис яуап юҡ, көтмә: кемдә хаҡлыҡ —
Олпаттарҙа,
Әллә һармаҡтарҙа,
Ғәҙелдәрҙә,
Әллә залимдарҙа,
Зыялыла,
Әллә хакимдарҙа,
Изге йәндә, әллә хөкөмдарҙа...
Аҡты ул моң ил тамыры буйлап,
Меңдәрсә йән иңрәп ҡуйҙы шул мәл.
Меңдәрсә күҙ йәштән быуылды ла
Миһырбанлы бер Аң тыуҙы шул мәл
Күмәк һыҙланыуҙан: 
Ос, күңелем,
Бейеклектән ҡара, был ғүмерҙәр
Кем өсөндөр сәскә тулы баҡса, 
Кем өсөндөр утлы көл-күмерҙәр...
Меңдәрсә күҙ
Зәңгәр экран аша
Тоташҡан да донъя эфирына,
Йырлай унда
Дмитрий Хворостовский,
Айырмайса мөьмин, кафырына,
Шул юғары тулҡын көйләнеше
Әүерелгән
Шәфҡәт күсәренә.
Ос, күңелем!
Барлыҡ ғәмәлдәге
Ҡабул ҡыл һин әҙәм ихтыяжын:
Моң тирбәлтһен һине тулҡынында,
Башыңа кей
Пәйғәмбәрҙең тажын.