ӨҪТӘЛ

Өҫтәлемде яратамын.
Эй түҙемле өҫтәл бит ул.
Күңелдәрем төшөп китһә,
Йөрәккә ҡуҙ өҫтәй бит ул!
Сыйылған да,
Ҡәләмемдең
Буялған ул ҡараһына.
Тамған уға күҙ йәштәрем,
Шатлыҡта ла ҡарай һынап.
Өс баламдың дәрестәрен
Ҡарашҡан ул йылдан-йылға.
Һис ҡарышмай, эй баҫымһаҡ,
Йөрөй үҙе ҡулдан-ҡулға.
Обойҙарҙы йәбештергән,
Аҡлашҡан ул түбәләрҙе.
Ишеткән ант-вәғәҙәләр,
Нисәнсе ҡат — тәүбәләрҙе...
Төн йоҡламай, яҙылғандар
Мәҡәләләр табаҡ-табаҡ.
Китап-китап шиғырҙарға
Биргән бит ул тәүге һабаҡ.
Иҫке, тиеп, ташлаһалар
Алып барып баҡсаға ла,
Алып ҡайтам.
Бындай өҫтәл
Табып булмай аҡсаға ла.